ณ ท่ามกลางป่าใหญ่ที่อุดมสมบูรณ์ด้วยธรรมชาติ ต้นไม้น้อยใหญ่แผ่กิ่งก้านสาขา สร้างความร่มรี่น สุนัขจิ้งจอกฝูงหนึ่งอาศัยอยู่ในป่าแห่งนี้อย่างมีความสุข โดยไม่มีคนมาเบียดเบียน
แต่แล้ว! สิ่งที่เป็นมหันตภัยก็ได้เกิดขึ้น วันหนึ่งในตัวเมืองมีการจัดงานมหรสพกันอย่างสนุกสนาน บรรดาคอสุราจึงพากันตั้งวงสังสรรค์กันอย่างสนุกสนานตามประสาขี้เมา
"เอ้ย! ไปเอาเนื้อย่างมาหน่อยโว้ย กินเหล้าไม่มีกับแกล้ม ระวังท่านยมบาลตีกระบาลเอานะโว้ย ฮ่า ๆๆๆ ..." ขี้เมาคนหนึ่งพูดท่ามกลางวง
"ส.จ. เสียใจว่ะเพื่อน เหลือแต่หม้อ เอาหม้อย่างมั้ย! " อีกคนซึ่งนั่งใกล้หม้อตอบล้อเพื่อน
"หมดแล้วหรือ! ได้ไงวะ กินเหล้าไม่มีกับแกล้ม มันก็เหมือนกับนอนกับเมียไม่ได้กอดซิวะ" คนขี้เมาคนแรกโวยวาย อ้างสำนวนขี้เมาอย่างโหลยโท่ย
"ก็มันหมดนี่หว่า ... ย่างหม้อแกล้มเหล้าไปก่อนแล้วกัน" อีกคนก็ยืนยัน
"ไม่ได้! เดียวข้าจัดการเอง พวกเอ็งรออยูนี่ละ ไม่นานต้องมีกับแกล้มแน่นอน" ขี้เมาคนแรกบอก เขาจึงลุกขึ้นจากวงมุ่งหน้าสู่ป่าใหญ่ด้วยหมายจะเอาเนื้อสุนัขจิ้งจอกมาเป็นกับแกล้ม เมื่อเข้าไปในป่า ก็คิดหาอุบายกัดการกับสุนัขจิ้งจอกทันที
"ถ้าเราเดินพล่านอยู่เช่นนี้ ไม่มีทางได้กับแกล้มแน่ เดี๋ยวเราต้องหลอกมันซะหน่อย" คิดแล้ว เขาแกล้งนอนตาย โดยมือกำท่อนไม้ไว้ เมื่อจิ้งจอกเข้ามาได้ระยะจะฟาดให้ตายในทีเดียว
อีกครู่ใหญ่ สุนัขจิ้งจอกฝูงหนึ่งก็เดินผ่านมา พอเห็นคนนอนตาย จึงพากันจะเข้าไปกินเนื้อคนเป็นอาหาร
"โอ้ ... ลาภปากเหลือหลาย มีคนตายอยู่ตรงนั้น เอ้า พวกเรา! ลุย..."
"เอ้ย! ช้าก่อน พวกเราสังเกตให้ดีเห็นไหม...นั่นมันนอนกำท่อนไม้ไว้แน่นเลย ข้าจะพิสูจน์ให้ดู" จ่าฝูงเตือนสมุนแล้วเดินไปหาชายชี้เหล้าอย่างระมัดระวัง โดยเดินไปใต้ลม พอได้ระยะก็ได้สัมผัสกับสมหายใจอุ่น ๆ ที่มาตามกระแสลม จึงกล่าวขึ้นว่า
"นี่พวกเจ้ายังโชคดี ที่ไม่ป่มบ่ามเข้าไป ไม่เช่นนั้นตายแน่ ๆ เพราะไอ้หมอนี่มันยังไม่ตาย"
จ่าฝูงพูดจบย่องเข้าไปคาบดึงเอาปลายท่อนไม้ออกมา แต่ชายขี้เมารีบดึงกลับทันที เจ้าสุนัขจิ้งจอกจึงกล่าวกับชายชี้เหล้าว่า
"นี่เจ้า! เจ้ามานอนแกล้งตายเพื่อหลอกผู้อื่นทำไมหรือ ..."
"ก็ข้าต้องการเนื้อเจ้าไปทำกับแกล้มนะสิ เจ้าจิ้งจอกหน้าโง่" ชายขี้เหล้ากล่าวด้วยฤทธิ์แห่งดีกรี แล้วก็คว้างท่อนไม้หมายจะให้ถูกเจ้าสุนัขติ้งจอก แต่ไม่เป็นไปตามที่ใจต้องการ ทำให้เขาโมโห ซ้ำสุนขจิ้งจอกวิ่งหนีไปไกลอีกด้วย
"เออ ... วันนี้ฆ่าไม่ได้ วันหน้าก็มี วันพระไม่ได้มีวันเดียวหรอก"
"เจ้านี่ช่างอาฆาตเหลือเกิน ทั้ง ๆ ที่เรามิได้ทำอะไรให้ ระวังด้วยนะ อย่าเอาชีวิตชั่ว ๆ ไปทิ้งซะก่อนะ มาล่าข้าให้ได้ก่อน" สุนัขจิ้งจอกเยาะเย้ยอย่างสนุก
ชายขี้เมา ไม่ตอบโต้ เดินกลับด้วยความผิดหวัง โดยมีความโมโหเป็นรางวัล มาชาติสุดท้าย นักเลงสุรามาเกิดเป็นพระเทวทัต สุนักจิ้งจอกจ่าฝูงได้เกิดมาเป็นพระพุทธเจ้า
นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า ก่อนที่จะทำสิ่งใดลงไปจงพิจารณาให้ถี่ถ้วน ตรวจสอบผลดี ผลเสีย ให้รอบคอบ อย่าเชื่ออะไรง่ายโดยไม่พิจารณา อย่าเชื่อในกลอุบาย คนอื่นโดยไม่พิจารณาโดยเด็ดขาด "การจะทำอะไรต้องคิดให้รอบคอบเสีียก่อน จึงจะรักษาตัวรอดปลอดภัย"
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น